Որոշեցինք կոտրվել, որ չկոտորե՞ն

Առաջ աշխարհի հզորներն էին մեր ախոյանները:

Նրանց պարտվելն ամոթալի չէր:

Այսօր գութ ենք աղերսում ումի՞ց:

Որոշեցինք կոտրվել, որ չկոտորե՞ն․․․

Գարուշ ՔՈԹԱՆՋՅԱՆ

Հ․Գ․

Սարսափելի մղձավանջ երազներ կան, երբ այլայլված վեր ենք թռչում անկողնում, վախենում ենք քնել, որ այն չշարունակվի:

Ի՞նչ է կատարվում մեզ հետ. թե շարունակական երա՞զ է, պետք է ազգովի արթնանալ, թե դաժան իրականություն է, ապա ու՞մ և ինչի՞ն ենք սպասում: Միայն երեխաներ, կանայք ու ծերե՞ր, վա՜յ այն ազգին, որը տունն ու տան պատիվը պահող տղամարդուն թնդանոթի միս է կարծում:

Այս ամոթալի խեղճությունը մնալու է որպես ճակատի խարան:

Արդյոք շատ բարձր գին չե՞նք վճարում այսպես անպատիվ ապրելու համար:

Մեկնաբանություններ